COCO

“İnsan, onu hatırlayan son kişi öldüğünde ölür.”

Birini çok fazla sevdiniz mi hiç? Tüm hayatınızı onunla geçirmeyi planladınız mı? Onun yokluğu sizin için cehennemin öbür adı oldu mu? O seviyor diye onun sevdiği her şey sizin de sevdiğiniz şeyler oldu mu?

Peki büyü bozulsa? Sevdiğiniz insan sizi birdenbire bırakıp gitse? Tüm kurduğunuz hayaller yerle yaksan olsa? Çok sevdiğiniz müziği bile sırf size onu hatırlatıyor diye lügatınızdan silseniz? Hatta yasaklasanız? Müziğin m’sini anmak dahi yasak olsa? Gitar mı hele? Cehenneme kadar yolu var!

Coco’nun annesi böyle bir haleti ruhiye içinde. Eşi bir gitarist. Turneye çıkacağım diyor ve bir daha evine dönmüyor. Annesi Coco ile yaşamaya çalışıyor eşi olmadan. Ve gittiği günden itibaren babanın adını anmak da gitar çalmak da dinlemek de hep yasak. Peki ya Coco’nun torunu Miguel bir gitar tutkunu ve ünlü bir şarkıcı olma hayalindeyse?

Pixar gene yapmış yapacağını. Ben hayatımda böyle bir animasyon izlemedim; sanmıyorum bir daha izleyeyim. Ba-yıl-dım! Aşık oldum filme, verdiği mesajlara. Hüngür hüngür ağladım film boyunca; ama bunların hepsi üzüntüden değildi; kah mutluluktan kah üzüntüden ağladım da ağladım.

Film ölüler diyarıyla günümüz diyarını bir araya getiriyor. Ölüler diyarında bir festival zamanı ölüler yaşayanlar diyarına gidebiliyor. Ancak bir şart var; yaşayanlar diyarında kendilerini en az bir kişi hatırlamalı, beklemeli. Unutulurlarsa sonsuza dek yok oluyorlar. Bir sahnede toz bulutu haline gelen bir adam var, Miguel ne oluyor ona diye soruyor. Unutuluyor diye cevap veriyor. Ve içiniz de aynı o yok olan, toz bulutu haline gelen adam gibi parçalanıyor. Ve kaybettiğiniz tüm sevdiklerinizin isimlerini defalarca geçiriyorsunuz ki yok olmasınlar sonsuza kadar. Orada kavuşun gittiğinizde.

Çocuk filmi olarak geçer animasyonlar; ancak Coco’yu bilhassa büyükler izlemeli. Ve yaşayanların kıymetlerini hala bilemeyen varsa belki bir faydası olur. Uzun uzun anlatmaya hiç gerek olmayan bir animasyon. Direkt açın ve izleyin. Daha iyisi gerçekten yok.

Adınızı hatırlayan son insan da öldüğünde hiç yaşamamış sayılacaksınız. Bunu yüzünüze yüzünüze vurunca belki yaşarken adımızı yaşatmak için iyi insan olmaya çalışırız ne biliim.

İzleyin, bir saniye bile düşünmeden izleyin. O harika müziği ile bitirişi yapalım o zaman;

Ne zaman üzgün bir gitar sesi duysam seni hatırlıyorum, evet.

Sevgiler…